بـا سـلام و عـرض خسـتـه نـبـاشـیـد اگـر مـایـل بـه تـبـادل لـیـنـک بـودیـد مـرا بـا نـام ((حرفـهـای نـگـفـتـــه)) و بـا آدرس http://harfe-nagofte.loxblog.com
لـیـنـک کـنـیـد و بـه مـن هـم اطـلاع دهـیـد شـمـا را بـا چـه نـامـی لـیـنـک نـمـایـم !

بـا تـشـکـر : مـدیـــر وبـلاگ آرش مـــرادی

سلام چطوری
دیگه واقعا ترکوندی

آخرش آرامش پیدا کردی
تو متروی پاریس، یک‌شنبه‌ی پیگال
پیش مولن‌روژ و رؤیاهای محال
بالای ایفل و تو لوورِ سوت و کور
یا قلبِ پرلاشز پای یه سنگِ گور
تو با منی هنوز مثل یه مرثیه
مثل دلی که توش یه جای خالیه

تو کشتی، تو قطار، تو بار، تو کلاب
بعد از یه بطری از گیراترین شراب
تو ساحلی پر از تن‌های بی‌حیا
حتا تو خلوتِ تاریکِ سینما
تو با منی هنوز مثل یه خاطره
که تنها بعدِ مرگ از خاطرم می‌ره

هنوزم توی اون شهرم، اگرچه دور و سرگردون
دلم با اون پرنده‌س که داره جون می‌کنه تو خون
جهان آزاد و جذابه ولی چشمم به اون خونه‌س
دلم با سرزمینی که برام مثل یه زندونه‌س

وقتی تو آندلس با لورکا دمخورم
وقتی واسه خودم افسوس می‌خورم
وقتی کنار راین سیگار می‌کشم
یا طعم مستی بی‌ترسو می‌چشم
اون لحظه که هلند تو قابِ پنجره‌س
هنگام گم شدن تو ابری از گِرَس
وقتی تو واتیکان با پاپ دشمنم
تا باورم بشه این من خودِ منم
بازم کنارمی، بازم کنارتم
هم‌روزگارمی، هم‌روزگارتم

هنوزم توی اون شهرم، اگرچه دور و سرگردون
دلم با اون پرنده‌س که داره جون می‌کنه تو خون
جهان آزاد و جذابه ولی چشمم به اون خونه‌س
دلم با سرزمینی که برام مثل یه زندونه‌س